“Zorg dat kinderen weer kind kunnen zijn”
Dat is de tip van Bart Nitrauw, de directeur van Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn (SGJ), in zijn artikel in het Gereformeerd Dagblad gericht aan minister Rouvoet voor Jeugd en Gezin. Hij werkt die tip in drie subtips uit voor de minister, waarbij de 3e subtip is om onverwijld “een breed maatschappelijk debat te starten over de onderschatte negatieve invloed van echtscheidingen op kinderen”. Want zegt Nitrauw: “Echtscheiding is rampzalig voor kinderen. Ook als het netjes (!) gebeurt.”
De directeur heeft in zijn artikel daarbij oog voor het feit dat huwelijken ook wel eens slecht uit kunnen pakken, maar omdat scheiden dan geen optie is, zegt hij daar het volgende over:
“Wie zegt dat een slecht huwelijk ook slecht is voor kinderen, heeft groot gelijk. Ouders hebben dus te zorgen voor een goede onderlinge relatie. Dat is een flinke opgaaf, zeker weten. Maar ook hier dienen de belangen van de kinderen een hogere prioriteit te krijgen dan het geluk van de ouders. Dat kan alleen wanneer de publieke opinie op dit punt drastisch verandert. Of zoals prof. De Hoog in de hierboven genoemde publicatie schrijft: „Echtscheiding moet uiteraard niet verboden worden maar de gevolgen van echtscheiding dienen wel in het openbare domein besproken te worden en niet, zoals nu veelal nog steeds het geval is, te worden beschouwd als een juridische kwestie die louter en alleen via wetgeving te sturen is.”
- Lees het artikel van Bart Nitrauw verder in zijn geheel bij het Gereformeerd Dagblad (niet op zondagen):
“Zorg dat kinderen weer kind kunnen zijn
Bart Nitrauw geeft drie tips aan minister Rouvoet voor Jeugd en Gezin”
Bart Nitrauw, directeur Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn (SGJ)
Reformatorisch Dagblad - Internet Editie – Bart Nitrauw - Geplaatst: 28-03-2007 | 07:39
De wens - what ought to be - is in het Nitrauw'se gedachtengoed "de vader van zijn gedachte". "We zouden met zijn allen in het belang van onze kinderen niet meer moeten willen scheiden" vindt en wenst Nitrauw. Maar de harde werkelijkheid - what is (and what was) - is een hele andere: "We zijn al gescheiden en we gaan gewoon door met scheiden. De huidige scheidingscultuur in Nederland is niet alleen epidemisch maar zal in de toekomst alleen maar weer nieuwe pieken en hoogten bereiken, doordat het loont om te scheiden met een overheid die scheiden actief bevordert en beloont." En daar doen Nitrauw en Rouvoet beiden niets aan, want daar is nu geen politieke steun voor.
Dus wat nu als de vanuit zijn wens geformuleerde gedachten en adviezen botsen op de harde werkelijkheid van de onverminderd voortgaande Nederlandse scheidingscultuur? Wat dan? Nou dan krijg je in het Veluwse gedachtengoed ongeveer dit:
Steun voor dit Veluwse gedachtengoed van de kant van verongelijkte en omgangsfrustrerende moeders:
De “belangen van de kinderen” moeten naar de mening van de directeur dus ‘een hogere prioriteit” krijgen “dan het geluk van de ouders”. Maar bedoeld de directeur met de belangen van de kinderen niet vooral en eigenlijk de belangen van de moeder?!
Zo wordt dat althans onmiddellijk opgevat in het vervolgartikel op zijn artikel in dezelfde krant van de hand van een anonieme verongelijkte (“Als vader weggaat met een andere vrouw is dat zijn keuze.”) omgangsfrusterende moeder. Zij pleit ervoor dat er nu eindelijk eens naar haar kinderen geluisterd wordt en de omgang van de kinderen met hun vader geheel wordt stopgezet, of “vrijwillig” verloopt, zoals zij schrijft.
Onder het plengen van wat krokodillentranen (“Voor kinderen is een scheiding vreselijk”), valt deze anonieme omgangsfrusterende moeder de directeur, uiteraard uitsluitend in het belang van de kinderen, meteen volmondig bij en ziet in zijn oproep een prachtige gelegenheid en aanleiding om er nu eindelijk eens voluit voor te pleiten dat alle banden tussen de kinderen en hun vader, haar ex (die er met een ander vandoor ging, de vuile ...... , en nu ook nog omgang met de kinderen wil), maar eens helemaal en vooral ‘vrijwillig’ door te snijden. Met al die omgangsflauwekul tussen kinderen en hun vaders , 'vaderrechten' noemt schrijfster het, moet het nu maar eens afgelopen zijn. Dat is nl. veel beter voor haar kinderen weet schrijfster zeker.
Wat de preciese consequenties zijn van het Veluwse gedachtegoed van de directeur “om kinderen weer kinderen te laten zijn” wordt hier dus wel erg pijnlijk en snel duidelijk uit de direct daarop gepubliceerde adhesiebetuiging voor het gedachtegoed van de directeur van de zijde van een anonieme verongelijkte en omgangsfrustrerende moeder.
- Lees het vervolgartikel van de verongelijkte anonieme omgangsfrusterende moeder verder in zijn geheel bij het Gereformeerd Dagblad (niet op zondagen):
Voor kinderen is een scheiding vreselijk.
De omgang tussen vader en kinderen verloopt vervelend. De kinderen willen niet naar hun vader toe.
Reformatorisch Dagblad - Internet Editie - Geplaatst: 30-03-2007 | 08:26
Het zijn daarom juist de nu ruim 1 miljoen Nederlandse scheidingskinderen (32% van alle Nederlandse kinderen) die het kind van de rekening en het slachtoffer zullen worden van deze fatale botsing tussen Veluwse wens en harde Hollandse werkelijkheid. Zij hebben al massaal het contact met hun vaders en halve families verloren en moeten in een isolement en eenzaamheid opgroeien. Dat gaat ook in de toekomst onverminderd door, want daar doet het Veluwse denken helemaal niets aan. De negatieve gevolgen daarvan voor deze scheidingskinderen zijn inmiddels genoegzaam gedocumenteerd. Waarvan acte.
