maandag, augustus 21, 2006

87. Britse justitiebons Morgan luidt in Times noodklok over gevolgen van vaderloze eenoudergezinnen

Britse leerkrachten hebben „moed verloren om slecht gedrag aan te pakken“

The Times; Groot-Brittannië; door Richard Ford, correspondent binnenland; vertaling uit het Engels door Peter Tromp (Vader Kenniscentrum Nederland); 21 augustus, 2006

Rod Morgan: „De meeste kinderen willen een redelijk gestructureerd bestaan, maar teveel kinderen hebben dat niet“ (ALEX BENWELL)

DUIZENDEN Britse kinderen eindigen bij de rechter omdat leraren en jeugdwerkers te bang zijn om hen bij slecht gedrag aan te pakken en te disciplineren, zegt het hoofd van de Britse overheidsspreekbuis voor de aanpak van jeugdcriminaliteit vandaag in de Britse Times.

De politie wordt steeds vaker te hulp geroepen om op te treden tegen gedrag in situaties die enkele jaren terug nog door het onderwijs- of jeugdzorgpersoneel zelf werden afgehandeld.

In zijn interview met de Times, luidt Rod Morgan, voorzitter van de Raad voor de Jeugdjustitie voor Engeland en Wales (Youth Justice Board), de noodklok over de nu heersende “politieke correctheid” op scholen die leraren verhindert om leerlingen op een manier aan te pakken en te disciplineren zoals zij dat vroeger gewend waren - uit angst dat ouders daartegen zullen protesteren en gerechtelijke stappen zetten.

Morgan waarschuwt voorts dat, als direct gevolg van het toegenomen aantal eenoudergezinnen en het ontbreken van mannelijke rolmodellen in deze vaderloze gezinnen, ook het aantal jonge kinderen dat niet meer weet hoe het zich moet gedragen sterk toegenomen is.

“Wat veel kinderen nu missen is dat aan hun gedrag, om het even welke soort, grenzen worden gesteld. Zij weten hierdoor letterlijk niet meer hoe ze zich behoorlijk moeten gedragen. Er is geen rolmodel in de gezinnen meer aanwezig om deze grenzen te stellen en uit te leggen. De meeste kinderen willen een redelijk gestructureerd bestaan hebben, maar teveel kinderen hebben dat nu niet”, stelt hij.

Morgan, een voormalige professor criminologie, dringt er bij de overheid en plaatselijke autoriteiten sterk op aan om meer initiatieven te nemen om aan leraren en jeugdzorgwerkers weer het vertrouwen terug te geven, dat zij nodig hebben om slecht gedrag en lichte vergrijpen van aan hen toevertrouwde kinderen weer zelf aan te pakken en af te handelen in plaats van de politie erbij te halen.

Hij maakt duidelijk dat, zonder een ingrijpende wijziging van aanpak, jonge mensen in toenemende aantallen terecht komen in de molen van het formele justitieapparaat, een tendens die al sterk is toegenomen sinds de Labour Partij in Groot-Brittannië aan de macht kwam. Tussen de 35.000 en 40.000 Britse jonge mensen worden vandaag de dag vervolgd voor rechtbanken en rechters. Tien jaar geleden zouden echter veel van deze kinderen buiten de rechtbanken om informeel aangepakt en gestraft zijn.

“Wat rechters ons vertellen is dat veel jonge mensen die nu bij de rechtbank terecht komen, daar naar hun oordeel helemaal niet thuis horen.”

“En wat we vaststellen in de jeugdzorg en bij kindertehuizen is dat slecht ondersteunde en slecht opgeleide jeugdzorgers al bij relatief lichte en minder belangrijke vergrijpen van kinderen – zoals bijv. een klap op het hoofd van een medekind of een personeelslid - in toenemende mate een beroep doen op de politie als achterliggende disciplineringsinstantie.

Morgan’s commentaar valt samen met de publicatie van officiële rapporten over het kindertehuis aan Abbey Road in de Oost-Londense wijk Bermondsey, dat in verband is gebracht met de moord, nu 6 jaar geleden, op het 10-jarige Nigeriaanse schooljongetje Damilola Taylor. Zijn moordenaars, de toen 12- en 13-jarige Preddie broertjes, verbleven in het tehuis aan de Abbey Road, voordat zij samen ontsnapten en Damilola ombrachten. Uit de documenten bleek dat in het tehuis een cultuur van geweld en weglopen heerste. Ook in, aan de Britse Telegraaf op Zondag overlegde, inspectierapporten, werd al gewaarschuwd dat kinderen uit het tehuis regelmatig wegliepen, “in de wetenschap dat het personeel geen geweld mocht gebruiken om hen tegen te houden”.

Morgan wijt de nu ontstane problemen aan demografische veranderingen en de sterke stijging van het aandeel eenoudergezinnen, in het bijzonder de sterke stijging van het aantal eenoudergezinnen met een vrouw aan het hoofd.

“Wij zijn bekend met het toenemende aantal gezinnen waarbij jonge ouders— vaak moeders die een kind alleen grootbrengen zonder de aanwezigheid van een mannelijk rolmodel en een in het gezin aanwezige vader, en zonder de steun van een uitgebreide familie — het hoofd moeten bieden aan steeds uitdagender gedrag van hun kinderen in een achtergestelde omgeving.”

Hij zei dat sommige kinderen werden grootgebracht in gezinnen waarin zelfs het opleggen van de meest elementaire regels en discipline ontbrak, zoals het maken van afspraken over het tijdstip waarop de kinderen weer boven of binnen dienen te zijn. Dergelijk ongedisciplineerd gedrag plaatst de scholen voor ernstige problemen, waarbij het vertrouwen van leraren om daartegen op te treden wordt ondermijnd door de dreiging van ouders, die geen respect voor autoriteiten meer kunnen opbrengen, om de leerkracht voor de rechter te dagen.

“Ik ben bijvoorbeeld van oordeel, dat leerkrachten in toenemende mate beducht zijn voor aanklachten tegen hen en het feit dat steeds meer ouders geen respect meer opbrengen voor leerkrachten en autoriteiten. Zij aarzelen om nog langer traditionele disciplinemethoden te gebruiken. Een direct gevolg daarvan is dat in toenemende mate de hulp van de politie wordt ingeroepen.

“Hieraan dient een einde te worden gemaakt. Leerkrachten moeten weer gesteund worden bij het aan kinderen overbrengen van de noodzaak tot het stellen van grenzen, alsook bij het weer afdwingen van die grenzen. Dit dient te gebeuren op een naar de kinderen weer inclusieve, in plaats van buitensluitende, wijze. En het dient te gebeuren op een assertieve wijze naar de ouders die samenspannen met hun kinderen, doordat zij zich ofwel solidair betonen met het slechte gedrag van hun kinderen, ofwel doordat zij blijk geven van onvoldoende inzicht in de consequenties die het gedrag van hun kinderen heeft.

Jonge overtreders

• De Raad voor de Jeugdjustitie (Youth Justice Board) voor Engeland en Wales werd opgezet door de Britse Labour minister Jack Straw toen de Labour partij aan de macht kwam en kreeg tot taak toezicht te houden op het jeugdrechtssysteem in Engeland en Wales

• De raad is vooral gericht op preventie van jeugdcriminaliteit en het bevorderen van een preventieve aanpak van veelplegers bij kinderen en jongeren tot 18 jaar, alsook het waarborgen van hun veilige in bewaring stelling. In 2005 bedroeg de begroting van de Raad £377,000

• De raad wordt sinds 2004 voorgezeten door Rod Morgan en adviseert de Britse Minister van Binnenlandse Zaken over het functioneren en de kwaliteit van het jeugdvervolgingssysteem en het jeugdrecht. De Raad koopt ook in-verzekeringstellings-plaatsen en jeugdreclasseringsplaatsen in voor kinderen en jonge mensen

• Morgan, vader van drie kinderen, was tussen 1989 en 2001 eerst Professor Criminologie aan de Universiteit van Bristol en later Hoofdinspecteur van de Reclassering in Engeland en Wales, alvorens voorzitter van de Youth Justice Board (YJB) te zijn geworden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten