65. Interview met Belgisch Parlementslid Guy Swennen over de nieuwe wet op het verblijfsco-ouderschap

,,Een wet die mensen doet vechten, vind ik verschrikkelijk''

België; De Standaard; Binnenland; Interview Guy Swennen; Van redactrice Anja Otte; zaterdag 15 april 2006

Interview. Guy Swennen, de man achter holebi-adoptie en verblijfsco-ouderschap

Guy Swennen: ,,Als holebi-adoptie eenmaal goedgekeurd is, zal het draagvlak sterk vergroten.'' ©mdg

,,Ik ben een tevreden parlementslid'', zegt Guy Swennen (SP.A). Je zou voor minder. Elk groot project dat hij als kamerlid aanpakte, lijkt hij te realiseren. Na verblijfsco-ouderschap is het volgende week de beurt aan holebi-adoptie - al is het nog afwachten hoe de Senaat daarover stemt.

HIJ is hip noch sexy, maar hij is wel de held van holebi's: Guy Swennen, de drijvende kracht achter de openstelling van adoptie voor paren van hetzelfde geslacht. En als Laurette Onkelinx een wetsontwerp schrijft over verblijfsco-ouderschap - de regeling waarbij kinderen evenveel tijd doorbrengen bij vader en bij moeder - dan haalt ze de mosterd ook bij Swennen. Een geheim recept voor zijn efficiëntie heeft hij niet. ,,Het zit gewoon in mij'', zegt Swennen.

U noemde de recent goedgekeurde wet op het verblijfsco-ouderschap een mijlpaal in het familierecht. Toch blijkt er heel wat verwarring over.

Het gerucht heeft zich verspreid dat verblijfsco-ouderschap ingevoerd zou worden als lineaire regel. Men dacht dat het opgelegd zou worden. Dat is natuurlijk onzin.

Verblijfsco-ouderschap is het wettelijke uitgangspunt geworden, als techniek om een correcte behandeling van de vraag naar gelijkmatig verdeelde huisvesting waar te maken.

Op die manier vermijd je dat het zomaar aan de kant gemept wordt. Er is hier een rechtbank in de buurt (Tongeren, red.) waar mensen die zelf een akkoord bereikten over deze verblijfsregeling wandelen werden gestuurd. Dit was for real, vandaag de dag. Heel wat rechters zijn principieel tegen het verblijfsco-ouderschap, maar dat volstaat niet meer om het van tafel te vegen. Ook de weigering van een van de ouders volstaat niet meer.

Misverstanden heb je met alle wetten die je niet in één zin kunt samenvatten, maar het wordt een trendbreuk met een heilzame invloed. Mensen zullen van bij het begin anders gaan nadenken over de verblijfsregeling.

Kinderen zien op tegen het vele verhuizen, luidt de kritiek.

Een kind verhuist liever een keer meer, dan dat het een van de ouders lange tijd moet missen. Overigens wordt in de klassieke regeling, met bezoek in het weekend, vaak meer verhuisd dan in de weekweekregeling.

De nieuwe wet gaat een enorme mentaliteitswijziging met zich meebrengen. Toen midden de jaren negentig het gezagsco-ouderschap ingevoerd werd, heeft men daar ook een halfjaar mee geworsteld. Nu gaat men in 98 procent van de echtscheidingen - zelfs in de grootste vechtscheidingen - akkoord met de gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag.

Is het niet respecteren van de omgangsregeling, waardoor ouders hun kinderen soms jaren niet te zien krijgen, geen groter probleem?

De wet bevat ook een hoofdstuk daarover. Nu hangt er bij wie echt onwillig is, een sfeertje dat men hen toch niets kan doen. Deze wet geeft een krachtig signaal dat dit een bijzonder ernstige zaak is.

Om te beginnen is er de permanente aanhangigmaking. Dat wil zeggen dat je altijd bij dezelfde rechter terecht kunt als de omgangsregeling niet nageleefd wordt en dat hij deze zaken met voorrang moet behandelen. Die snelle behandeling is heel belangrijk, want hoe langer het duurt dat de kinderen een van de ouders niet zien, hoe groter de kans op parental alienation syndrome - oudervervreemding.

De wet schrijft ook de mogelijkheid van dwangsommen in. En in extreme gevallen kan de rechter bevelen dat het kind afgehaald wordt door een deurwaarder. De rechter duidt aan wie die moet vergezellen - een psycholoog, een expert, enzovoort - om de traumatische gevolgen tegen te gaan. Dat is een heel belangrijke stap.

...