zaterdag, juli 22, 2006

83. Econoom Peter Hoekstra in NHD: Ik zie mijn kinderen lijden

'Ik zie mijn kinderen lijden'

Noordhollands Dagblad Online; 21 juli 2006, 21:53; Lees het volledige artikel in het Noordhollands Dagblad van zaterdag 22 juli 2006


Gescheiden vader Peter Hoekstra: ,,Huidige regeling co-ouderschap is onrechtvaardig.’’ Foto JJ Foto/Dick Breddels

Alkmaar - Onzichtbaar leed, stille pijn. Wat kinderen van gescheiden ouders soms meemaken,valt volgens Peter Hoekstra nauwelijks te beschrijven. Hoekstra trekt geen Zorro-kostuum aan, beklimt geen gebouw als Batman of schreeuwt het niet van de daken of brugrelingen. Hij redeneert, calculeert en incasseert.

Hij signaleert ook. Dat er wel publicitaire aandacht is voor twee ontvoerde kinderen in Syrië die hun toevlucht zoeken tot de ambassade. ,,Dat is heel erg voor alle betrokkenen maar hier overkomt hetzelfde tienduizenden kinderen. Het gaat vaak veel subtieler en het komt minstens zo hard aan.''

Econoom Hoekstra - werkzaam in Apeldoorn, waar hij nu ook woont - voelt zich nog steeds Noord-Hollander. Hij werd geboren in Krommenie, woonde van zijn zesde tot zijn 21e in Wervershoof en nadien in Hoorn. Zijn heao-opleiding voltooide hij in Alkmaar. Op 29-jarige leeftijd trouwde hij en acht jaar later volgde een scheiding. In eerste instantie was er co-ouderschap, maar dat werd door moeder na bijna anderhalf jaar éénzijdig opgezegd. Hoekstra (39 inmiddels) ziet zijn twee zoons van acht en zes jaar nog één weekeinde per twee weken.

Uiterlijk blijft Hoekstra onbewogen, innerlijk voert hij wel degelijk strijd. Hij vindt het onrechtvaardig dat de wens van kinderen om vader geregeld zien niet door de wetgever is verankerd. ,,Kinderen hebben behoefte aan zowel de moeder als de vader.''

Kostwinnermodel
Hoekstra beseft dat de huidige wettelijke regelingen zijn gebaseerd op het aloude kostwinnermodel van de jaren vijftig/zestig. ,,Maar in de moderne maatschappij verzorgt ook de vader de kinderen, net zo goed als dat de moeder werkt. Als twee ex-echtelieden ruzie maken, stelt de rechterlijke macht droogjes vast dat sprake is van strijd. In dat geval, zo redeneert de rechter, zijn kinderen beter af bij hun moeder. Zelfs als de vrouw de ruzie veroorzaakt. Gevolg is dat de belangen van kinderen afhankelijk zijn van de goede intenties van moeder. Dit terwijl juist in zo'n moeilijke periode de goede intenties nogal eens onder kunnen sneeuwen bij de emoties van onmacht en woede. Indien standaard beide ouders evenveel rechten hebben, wordt de huidige onbalans van macht opgeheven.''

Geen opmerkingen:

Een reactie posten